Το εν λόγω θέμα υπήρξε, κατά την γνώμη μου, ένα από τα πλέον έξυπνα θέματα των τελευταίων ετών, χωρίς βεβαίως να απαξιώ απολύτως κανένα από αυτά και ιδιαίτερα εκείνα του 2015 και 2016.

Η παρατήρησή μου αυτή στηρίζεται ως εξής :

1. Το θέμα ήταν διαμορφωμένο έτσι ώστε κανένας δεν μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως δύσκολο και να δημιουργήσει σχόλια και … «σάλο» όπως κάποιο από τα υπόλοιπα μαθήματα των εξετάσεων αυτών.  Τούτο διότι :

α) Δεν ήταν «βασανιστικό» για τους κατέχοντες τις απαιτούμενες γνώσεις και επομένως με άνεση μπορούσαν να αποδείξουν, με την βοήθειά του, ότι θα είναι αντάξιοι του υψηλού επιπέδου των Αρχιτεκτονικών μας Σχολών και

β) Οι μη κατέχοντες αδυνατούσαν να το αντιμετωπίσουν χωρίς, όμως, να μπορούν να πουν ότι ήταν δύσκολο.

2. Το θέμα είχε, πέραν των ξεκάθαρα εμφανών ζητουμένων (πλακόστρωση, δένδρο, θάμνοι, σοβάς, βορράς κλπ κλπ) και κάποια λεπτά σημεία χρήζοντα ιδιαιτέρας προσοχής, γνώσεων αλλά και παρατηρητικότητος. Αυτά ήταν :

α) Η τοποθέτηση η οποία έπρεπε να γίνει, χωρίς καμία συζήτηση, με την κάτοψη κάτω και την οψοτομή από πάνω.

β) Η σκάλα η οποία, εφόσον τα πατήματα έδιδαν ακέραιο αποτέλεσμα στηνκλίμακα (6mm), δεν είχε ανάγκη του θεωρήματος του Θαλή, ώστε να χάσουν οι διαγωνιζόμενοι πολύτιμο χρόνο για την εφαρμογή του. Απλά έπρεπε, στην κάτοψη, να σταθεροποιήσουν το υποδεκάμετρο στο μηδέν και να προσθέτουν τα 30cm (6mm στην κλίμακα) κάθε πατήματος σκαλοπατιού στα προηγούμενα χωρίς, δηλαδή, να μετακινούν το υποδεκάμετρο, αποφεύγοντας, με αυτόν τον τρόπο, τα  τεχνικώς αναπόφευκτα σφάλματα να προκαλέσουν λάθος στο συνολικό μήκος της σκάλας. Στην οψοτομή τα πατήματα της σκάλας θα έβγαιναν με προβολές από στην κάτοψη. Ως προς τα ύψη, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η ίδια τακτική ή να εφαρμοστεί, για όσους δυσκολεύονται στις αθροίσεις, το θεώρημα του Θαλή.

γ) Στην επαφή των «δεκάριδων» τοίχων των wc με τον εξωτερικό τοίχο, κατά κανένα τρόπο δεν θα έπρεπε να υπάρχουν γραμμές, δεδομένου ότι τα σχέδια αυτά δεν εξετάζουν το κτίριο κατασκευαστικά, ώστε να διαχωρίζονται τα υλικά. (Εξαίρεση αποτελούν οι κάσες και κάποιος συμβολισμός ύπαρξης μόνωσης στο δώμα). Επομένως οι γνωρίζοντες δεν θα έπρεπε να τις σχεδιάσουν και φαντάζομαι ότι θα υπήρξε και κάποια βαθμολογική πριμοδότηση σε αυτό καθώς και, πολλώ μάλλον, στην περίπτωση αντιμετώπισης των ακολούθων.

δ) Στο σημείο της απόληξης του κιγκλιδώματος της σκάλας στο πλατύσκαλο της άνω στάθμης, εκτός από το εν επαφή με το στηθαίο τελευταίο κάγκελο, θα έπρεπε να υπάρξει και μία ακόμη γραμμή προβολής ακμής. Η εν λόγω ακμή είναι η απόληξη του λοξού τοίχου αντιστήριξης ο οποίος, συνεχιζόμενος προς τα πάνω ως στηθαίο, «δαγκώνει» λίγο το πλατύσκαλο και

ε) Το παρουσιαζόμενο, στην οψοτομή, πάχος του στηθαίου του ανωτέρω, λοξού, τοίχου, δεν μπορεί να είναι επίσης 30cm λόγω της τομής υπό γωνία. Επομένως αυτό είναι ένα σημείο που θα έπρεπε να το προσέξουν όσοι δεν έβγαλαν την οψοτομή με τη βοήθεια προβολών από την κάτοψη.

3. Τέλος η όλη εκφώνηση και περιγραφή του θέματος ήταν αντάξια του σκοπού αλλά και του ύψους του επιπέδου αυτών των εξετάσεων.