Είναι λάθος ο «ορισμός» εκείνος ο οποίος δίδεται μέσω των αποτελεσμάτων όπως συμβαίνει και με τον «ορισμό» της Αγάπης. Π.χ. Δεν μπορούμε να δώσουμε τον ορισμό του ηλεκτρισμού λέγοντας ότι ηλεκτρισμός είναι αυτό που ανάβει τον λαμπτήρα.

Αγάπη λοιπόν είναι μια ασύλληπτα έντονη ψυχοπνευματική επιθυμία ταύτισης που νιώθει ο άνθρωπος για το αντικείμενο που αγαπά. Το αντικείμενο αυτό είναι : είτε άνθρωπος, είτε ζώο, είτε αντικείμενο, είτε η Φύση ολόκληρη είτε Αυτή Ταύτη η Θεότητα. Η επιθυμία αυτή είναι τόσο δυνατή ώστε, εάν θα ήταν δυνατόν, αυτό που αγαπάται να αποτελέσει στο σύνολο του, αλλά και στο σύνολο αυτού που αγαπά, αιώνια, αναπόσπαστη και αδιαίρετη ύπαρξη.
Ο χημικός παραλληλισμός του ορισμού είναι : το αποτέλεσμα της Αγάπης να είναι αμάλγαμα αυτού που αγαπά με αυτό που αγαπάται, όπως εκείνο του αργύρου με τον υδράργυρο που η ένωσή τους δημιουργεί κράμα αδιαχώριστων, πλέον, στοιχείων.
Πολλά φαινόμενα κανιβαλισμού τόσον σε ζώα όσον και σε πρωτόγονους ανθρώπους οφείλονται στην Αγάπη που, όμως, μετατρέπεται σε νοσηρή λαχτάρα. Κλασσική η έκφραση : σ΄αγαπώ τόσο πολύ που μούρχεται να σε φάω !

Αθήναι 2 Δεκεμβρίου 2013